Międzyleski Szpital Specjalistyczny w Warszawie
(Dawniej Centralny Szpital Kolejowy w Warszawie – Międzylesiu) - jest Szpitalem wielospecjalistycznym mającym rangę szpitala wojewódzkiego. Głównym celem działania istniejącej od 1960 roku Placówki, jest ochrona zdrowia ludności realizowana w formie udzielania świadczeń zdrowotnych specjalistycznych i wysoko-specjalistycznych, stacjonarnych i ambulatoryjnych.
Świadczenia zdrowotne udzielane są przez wykwalifikowany i doświadczony personel medyczny z wykorzystaniem najnowszych osiągnięć medycyny.
Placówka dysponuje następującymi oddziałami szpitalnymi:
Oddziałem Anestezjologii i Intensywnej Terapii,
Oddziałem I Wewnętrznym,
Oddziałem Urologicznym i Onkologii Urologicznej,
Oddziałem Nefrologicznym ze Stacją Dializ,
Oddziałem II Wewnętrznym i Gastroenterologii (z Pododdziałem Gastroenterologicznym),
Oddziałem Otolaryngologicznym,
Oddziałem Neurologicznym (z Pododdziałem Udarowym i Rehabilitacji Neurologicznej),
Oddziałem Dermatologii Dorosłych,
Oddziałem Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej i Onkologicznej,
Oddziałem Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej,
Oddziałem Kardiologii i Chorób Wewnętrznych,
Oddziałem Ginekologiczno-Położniczym,
Oddziałem Neonatologicznym,
Oddziałem Okulistycznym,
Szpitalnym Oddziałem Ratunkowym,
Izbą Przyjęć.
Ponadto w strukturach szpitala działa Specjalistyczna Przychodnia Przyszpitalna, Zakład Medycyny Rodzinnej (POZ) oraz zakłady i pracownie diagnostyczne i diagnostyczno-lecznicze.
Wychodząc naprzeciw potrzebom pacjentów, MSSW stale modernizuje swoje pomieszczenia i zaplecze diagnostyczne.
Szpital zdobywa wiele nagród i certyfikatów poświadczających wysoki standard opieki i leczenia. Najważniejsze z nich to:
- Certyfikat ISO 9001:2000, 9001:2008 oraz 9001:2015
- Najlepszy Szpital na Mazowszu w Narodowym Rankingu Szpitali 2008,
- Finalista Ogólnopolskiego Rankingu Szpitali w 2006 i 2010 roku.
- Certyfikat Akredytacyjny dla lecznictwa szpitalnego.
Historia Szpitala
Pierwszą najważniejszą datą z jego historii jest rok 1954, kiedy to rozpoczęto budowę szpitala mającego obejmować opieką pracowników kolei i ich rodziny. 30 października 1960 nastąpiło jego uroczyste otwarcie. W 1962 roku przyjęto nową nazwę szpitala: Centralny Szpital Kolejowy w Warszawie – Międzylesiu.
Do 31 października 1998 Szpital był ściśle związany z Polskimi Kolejami Państwowymi – podlegał bezpośrednio Centralnemu Zarządowi Kolejowej Służby Zdrowia. Miał wyspecjalizowane oddziały oraz bardzo bogate zaplecze diagnostyczne dla pozostałych 22 szpitali kolejowych w Polsce. Pierwszym Dyrektorem był dr.n.med. Tadeusz Chojnacki. Z dniem otwarcia Szpitala w 1960 roku zapoczątkowały swoją działalność następujące jednostki:
I Oddział Wewnętrzny
II Oddział Wewnętrzny
III Oddział Wewnętrzny
Oddział Neurologiczny
Oddział Położniczo-Ginekologiczny
I Oddział Chirurgiczny
Dział Anestezjologii
Laboratorium
Zakład Radiologii
Zakład Anatomii Patologicznej
Zakład Fizykoterapii
Apteka
Już 15 listopada 1960 roku, w miesiąc po otwarciu, uruchomiono oddział torakochirurgii , który stał się II oddziałem chirurgicznym. Kilka tygodni później otwarto kolejne oddziały: oddział urologii, oddział okulistyki, noworodków, a także punkt krwiodawstwa.
Podniesienie rangi Szpitala w 1962 roku oznaczało dodatkowe zadania: konsultowanie, leczenie oraz przeprowadzanie badań diagnostycznych chorych hospitalizowanych w całej sieci PKP. Wymagało to podwyższenia kwalifikacji personelu oraz wyposażenia zakładu w odpowiednią aparaturę diagnostyczną. W związku z tym został przebudowany zakład radiologii, uruchomiono pracownię do badań dynamicznych układu krążenia - była to jedna z pierwszych w Polsce pracowni tego typu. Powstała również pracownia badań izotopowych, oddział intensywnej opieki medycznej, dział nadzoru kardiologicznego, stacja dializ - początkowo z siedmioma stanowiskami sztucznej nerki. Na przestrzeni lat liczba leczonych pacjentów stale rosła. W 1961 roku wynosiła 5722 osób, w 1970 roku - 8464, 1980 roku - 10840, w latach 90. wahała się między 12 a 13 tysięcy, w 2006 roku wzrosła aż do 18 tysięcy. Przyczyniło się do tego między innymi oddanie do użytku w latach 70. IV oddziału wewnętrznego usytuowanego w Warszawie – Wawrze, przy ulicy Strusia, rozszerzając tym samym znacznie możliwości lecznicze Szpitala. W tym okresie szpital dysponował 520 łóżkami.
Od roku 1983 zaczął się pierwszy etap rozbudowy Szpitala. Według planów inwestycyjnych pierwszym obiektem był hotel dla pielęgniarek. Jego realizacja w roku 1987 pozwoliła na utworzenie bazy dla zamiejscowych pracowników. W latach 90. przystąpiono do kolejnego etapu, czyli budowy ośmiokondygnacyjnego bloku D na 280 łóżek z 6 salami operacyjnymi, centralną sterylizatornią, blokiem intensywnego nadzoru na 22 łóżka, zakładem szybkiej diagnostyki. Kolejne budynki E i F miały obejmować centralną kuchnię, budynek główny z głównym wejściem oraz budynek przychodni specjalistycznej. Nie przerywając ani na moment przyjmowania pacjentów, podjęto szereg ważnych przedsięwzięć, poczynając od modernizacji pralni po remont pomieszczeń pracowni izotopów, adaptację pomieszczeń tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego. Odbywały się także prace adaptacyjne w oddziale okulistyki, izbie przyjęć, w oddziale kardiologii, urologii, neurologii, oddziałach wewnętrznych czy wreszcie zakładzie medycyny rodzinnej. Przyniosło to podniesienie standardu usług, zwiększenie funkcjonalności poszczególnych jednostek oraz dalsze zwiększenie ich roli w przynoszeniu ulgi cierpiącym i chorym.
Niestety, wprowadzona w roku 1999 reforma doprowadziła do głębokiej zapaści większość placówek kolejowej służby zdrowia. Lecznictwo kolejowe praktycznie w ogóle nie zostało uwzględnione w założeniach reformy. Szpital postrzegany był jako resortowy, chociaż od stycznia 1999 roku jego organem założycielskim jest Samorząd Województwa Mazowieckiego, jednak wówczas skazany został na likwidację. Bezpośrednim skutkiem takiej decyzji było przede wszystkim zaniechanie dalszej rozbudowy, jak również zamieszanie i ciągłe nieporozumienia dotyczące organów założycielskich oraz początkowo odmowa regionalnej Kasy Chorych na finansowanie leczenia pacjentów województwa mazowieckiego.
Od 1999 roku Szpital ma podpisane umowy z płatnikiem - początkowo z MRKCH i BRKCH, a obecnie Narodowym Funduszem Zdrowia. Jest szpitalem II poziomu referencyjnego, z którego usług może korzystać każdy ubezpieczony z terenu całego kraju. Przyjmuje pacjentów z całej Polski, ubezpieczonych w NFZ, pacjentów pełnopłatnych oraz świadczy usługi na rzecz innych zakładów opieki zdrowotnej – publicznych i niepublicznych, a także zakładów pracy. Z chwilą podpisania stałych umów jednostka może stale i bez przeszkód realizować swoje zadania i prowadzić działalność w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej.
„W Naszym Szpitalu pacjent jest najważniejszy, znajduje się w centrum wszystkich działań. Personel stale dąży do zapewnienia pacjentom przyjaznego środowiska, ciepłych relacji z pacjentami i ich rodzinami. Zależy nam, by każdy nasz pacjent czuł się bezpiecznie, dlatego za priorytet stawiamy sobie najwyższą jakość świadczeń i rodzinną atmosferę. W tym celu wdrażamy system zarządzania jakością, zgodny z normą PN-NE ISO 9001: 2000” – mówi Jarosław Rosłon, będący od 2002 r. dyrektorem MSSW.
